Σήμερα το θέμα μας είναι το ζιννάπιν, ένα πολύ αγαπημένο παιχνίδι που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί.
Πριν μπω στο θέμα, θα πρέπει να εξηγήσω τι είναι ακριβώς το ζιννάπιν γιατί σίγουρα θα
υπάρχουν άτομα που δεν γνωρίζουν, ιδίως οι πιο νεαροί. Το ζιννάπιν είναι ένα διχαλωτό κόκκαλο που συναντάμε στα πτηνά. Βρίσκεται κοντά στο λαιμό τους και βοηθάει στην ισορροπία τους.
Η ιστορία του παιχνιδιού μας παίρνει πολλά χρόνια πίσω, συγκεκριμένα προ Χριστού. Μια αρχαία ιταλική φυλή, λέγεται πως είναι οι Etruscans (πιθανόν και άλλες φυλές), πίστευαν ότι τα πτηνά μπορούσαν να μαντέψουν το μέλλον, έτσι όταν τα τεμάχιζαν, ξεχώριζαν αυτό το κόκκαλο και το έβαζαν στον ήλιο να στεγνώσει. Μετέπειτα, οι σοφοί της φυλής, το εξέταζαν απ’ όλες τις πλευρές και μέσω αυτού μάντευαν τον καιρό αλλά και αποκρυπτογραφούσαν τα μηνύματα που τους έδιδε! Λόγω του ότι το οστό θεωρείτο ιερό, μιας και το εξέταζαν σοφοί, ο καθένας μπορούσε να το κρατήσει και να κάνει την δική του ευχή.
Χρόνια μετά, οι Ρωμαίοι ασπάστηκαν το έθιμο της ευχής και μέσω των κατακτήσεων τους το μετέφεραν σε πάρα πολλές χώρες, κάτι που έκαναν εν μέρει και οι Βρετανοί έτσι το έθιμο ταξίδεψε, σχεδόν, παντού.
Οι Βρεττανοί, το ζιννάπιν, το λένε wishbone, κόκκαλο ευχής και το χρησιμοποιούσαν την μέρα των ευχαριστιών. Δύο άτομα, έπαιρναν το ζιννάπιν και έκαναν από μια ευχή. Μετά, το έσπαζαν στην μέση και αυτός που είχε το περισσότερο κόκκαλο στην μεριά του πραγματοποιείτο η ευχή του.
Το έθιμο έφτασε και στα μέρη μας αλλά εμείς το κάνουμε κάπως διαφορετικά. Αρχικά σπάζουμε το κόκκαλο στην μέση και βάζουμε ένα στοίχημα. Στόχος του παιχνιδιού είναι να δώσεις στον άλλο, που έκοψε το άλλο μισό, οτιδήποτε. Αν ο ένας έδινε στον άλλο κάποιο αντικείμενο και ο δεύτερος ξεχνούσε να πει “θυμάμαι” τότε ο πρώτος του έλεγε “γεια σου” ή “γιάντες” και τον κέρδιζε. Το παιγνίδι μπορούσε να κρατήσει και χρόνια. Εννοείται κάθε περιοχή μπορεί να είχε την δική της παραλλαγή στο παιχνίδι.
πηγή: perithorio.com
