Ο δολοφόνος στα 76 του «έφυγε» από την ζωή…
Στις 3 Οκτωβρίου 1995 το Ανώτατο Δικαστήριο του Λος Άντζελες κοινοποιεί την ετυμηγορία του σχετικά με την υπόθεση δολοφονίας της Νικόλ Μπράουν Σίμπσον και του συντρόφου της Ρον Γκόλντμαν.
Ο κατηγορούμενος, Ορένθαλ Τζέιμς Σίμπσον ή απλά O.J- που στις 10 Απριλίου του 2024 πέθανε-όπως τον γνώριζε όλη η Αμερική, κηρύσσεται αθώος. Σχεδόν 16 μήνες νωρίτερα ίσως να μην υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος που να πόνταρε έστω κι ένα δολάριο στην αθωότητά του.
Για την αναπληρώτρια εισαγγελέα Μάρσια Κλαρκ αυτή θεωρητικά θα ήταν η υπόθεση που θα εκτόξευε την καριέρα της. Ως δημόσια κατήγορος είχε στη διάθεσή της μια πληθώρα ευρημάτων και στοιχείων που έδειχναν ότι ο πρώην αστέρας του αμερικανικού ποδοσφαίρου ήταν ένοχος. Με βάση όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας ο O.J δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει. Το ένα θύμα ήταν η πρώην σύζυγός του και το άλλο ο εραστής της. Στο παρελθόν εκείνη τον είχε κατηγορήσει για ενδοοικογενειακή βία.
Αυτός, με τη σειρά του, την είχε απειλήσει δημόσια ότι θα την σκότωνε. Μάρτυρας τον είχε δει να φεύγει από το σπίτι οδηγώντας το αυτοκίνητό του με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Εντός της οικίας δεν υπήρχε το παραμικρό ίχνος διάρρηξης, ενώ οι αρχές είχαν βρει στοιχεία που συνέδεαν άμεσα τον Σίμπσον με το διπλό έγκλημα.
Επιπλέον, όταν μετά την αρχική κατάθεσή του και την άφεσή του, οι αρχές απήγγειλαν κατηγορίες εναντίον του, εκείνος προσπάθησε να το σκάσει με το αμάξι του, μετατρέποντας τη σύλληψή του σε ένα τηλεοπτικό σόου, με ελικόπτερα να ακολουθούν την πορεία του σε αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας. Αν μη τι άλλο, ο O.J έδειχνε 100% ένοχος.
Ήδη από την εποχή που έπαιζε στο κολλέγιο ξεκίνησε αυτή η «ερωτική» σχέση με το κοινό, που γιγαντώθηκε μετέπειτα όταν έγινε επαγγελματίας running back και κατέκτησε μια σειρά από ατομικούς και ομαδικούς τίτλους. Ο «Juice», όπως τον αποκαλούσαν, ήταν πάντα χαμογελαστός, εγκάρδιος, ανοιχτοχέρης. Το επικοινωνιακό χάρισμά του ξεπερνούσε ακόμη και το ταλέντο του στον αθλητισμό.
Ολόκληρη η ζωή του O.J ήταν πάντα συνυφασμένη με τα media. Τηλεοπτική μετάδοση των αγώνων όταν ακόμη ήταν αθλητής, συνεντεύξεις Τύπου και δηλώσεις. Την ημέρα του φονικού τα κανάλια διέκοψαν την μετάδοση των τελικών του NBA για να μεταφέρουν εκτάκτως την είδηση. Αντίστοιχα και η δίκη του μετατράπηκε σε ριάλιτι και τηλεοπτικό γεγονός σε εκείνες τις 134 ημέρες που διήρκησε.
Εκτός από την λατρεία της Αμερικής, ο Σίμπσον διέθετε και ακόμη ένα τεράστιο πλεονέκτημα που σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να κάνει την διαφορά μεταξύ αθώωσης και κατδίκης. Πάρα (μα πάρα) πολλά χρήματα. Με την βοήθεια του καλού φίλου του και δικηγόρου Ρόμπερτ Καρντάσιαν (πατέρα των γνωστών τηλεπερσόνων) έστησε μια νομική dream team. Όπως πολύ αργότερα παραδέχθηκε και ο ίδιος, αν δεν ήταν τόσο ευκατάστατος δεν είχε καμία τύχη να φύγει από εκείνη την δικαστική αίθουσα και να πάει σπίτι του αντί σε κελί για το υπόλοιπο της ζωής του. Το κόστος όσων εργαζόταν για την υπεράσπισή του ξεπερνούσε τα 50.000 δολάρια την ημέρα…
Αν και το νομικό επιτελείο διέθετε έναν δικηγόρο-σταρ, σαν τον Ρόμπερτ Σαπίρο, σύντομα ήταν ο Τζόνι Κόχραν Τζούνιορ εκείνος που ανέλαβε τα ηνία και μετατράπηκε σε ηγετική φιγούρα. Ο πανούργος δικηγόρος επικεντρώθηκε σε μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική, μετατρέποντας σε μεγάλο βαθμό μια υπόθεση ποινικού δικαίου σε φυλετικό ζήτημα. Το μητρώο του αστυνομικού τμήματος του Λος Άντζελες ήταν ήδη πολύ λερωμένο στο παρελθόν, έχοντας πολλάκις κατηγορηθεί για μεροληψία σε βάρος των Αφροαμερικανών. Μπορεί ο πελάτης του Κόχραν να μην ήταν ο μέσος μαύρος πολίτης που υπέφερε στα χέρια της αστυνομίας, αλλά ο πανέξυπνος νομικός δεν θα άφηνε μια τέτοια λεπτομέρεια να του χαλάσει την ιστορία.
Στην ουσία κατόρθωσε να κινητοποιήσει την αφροαμερικανική κοινότητα κάνοντας των O.J να φανεί ως ακόμη ένα θύμα του «λευκού» συστήματος. Εκείνο που δεν γνώριζαν οι χιλιάδες υποστηρικτές του Σίμπσον τότε ήταν πως ο πρώην αθλητής, μετέπειτα σελέμπριτι και στη συνέχεια υπόδικος, ποτέ μα ποτέ δεν είχε κάνει οτιδήποτε για να βοηθήσει τους ανθρώπους της φυλής του. Όταν –χάρη στο αμερικανικό ποδόσφαιρο- κατάφερε να ξεφύγει από το περιβάλλον και τις γειτονιές που μεγάλωσε- δεν κοίταξε ποτέ πίσω του. Έκανε παρέα με λευκούς, έκανε σχέσεις με λευκές, έπαιζε γκολφ με λευκούς. Ζούσε, σκεφτόταν και ενεργούσε σαν λευκός. Ο Ο.J ήταν ένας λευκός μαύρου χρώματος, αλλά το κοινό που τον επευφημούσε δεν είχε ιδέα.
Πέρα από το να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους και να κάνει τους αστυνομικούς που χειρίστηκαν την υπόθεση να φαίνονται ρατσιστές, οι δικηγόροι του Σίμπσον ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή των μαρτύρων, ενώ παράλληλα φρόντισαν ώστε να μετατρέπουν συχνά σε «τσίρκο» την ίδια την ακροαματική διαδικασία, υπό την ανοχή της έδρας, με την περίφημη σκηνή με το γάντι να μένει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό όσων την είδαν.
Για τους εξωτερικούς παρατηρητές αυτό ήταν το σημείο καμπής της δίκης. Σε εκείνο το γάντι που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος η πολιτική αγωγή είχε στηρίξει πολλά, ούσα απόλυτα βέβαιη ότι ανήκει στον Σίμπσον και τοποθετώντας τον με αυτόν τον τρόπο στον τόπο του εγκλήματος την στιγμή του εγκλήματος. Ήταν η στιγμή που η νομική dream team του Σίμπσον έκανε το κόλπο του αιώνα σύμφωνα με την αποκάλυψη του ντοκιμαντέρ O. J: Made in America. Γνωρίζοντας ότι ο πελάτης τους παίρνει χάπια για την αρθρίτιδα του ζήτησαν να τα σταματήσει για να πρηστεί το χέρι του. Έτσι όταν έφτασε η στιγμή που έπρεπε να φορέσει το γάντι, λόγω του πρηξίματος φάνηκε ότι δεν του κάνει.
Όπως θα διαπιστώσατε και στο παραπάνω βίντεο, ο Ο.J το δοκίμασε βιαστικά και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αναφώνησε «They don’t fit». Στην αγόρευσή του αργότερα, στο κλείσιμο της δίκης, ο τετραπέρατος Τζόνι Κόχραν, γνωρίζοντας πώς λειτουργεί το σύστημα, πάτησε πάνω σε αυτό και απευθυνόμενος στο σώμα των ενόρκων είπε το ιστορικό πια «If it doesn’t fit, you must acquit». Δηλαδή, «αν δεν ταιριάζει, πρέπει να τον απαλλάξατε»…
Η ενοχή του O.J ήταν σχεδόν δεδομένη και η τελική αθώωσή του συνιστούσε ένα νομικό θαύμα, που όμοιό του δεν είχε προϋπάρξει ποτέ. Ο Σίμπσον περπάτησε ξανά ως αθώος και ελεύθερος άνθρωπος μετά από μια δίκη που σημάδεψε ανεξίτηλα για πάντα το σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Ένα σύστημα τόσο παράξενο που αργότερα στα αστικά δικαστήρια έκρινε τον Σίμπσον υπεύθυνο για τον θάνατο της πρώην συζύγου του και του φίλου της, επιδικάζοντας στις οικογένειες των θυμάτων εκατομμύρια δολάρια! Εντελώς παράδοξο, αλλά 100% αμερικανικό. Ένας (σύμφωνα με την δικαστική απόφαση) αθώος έπρεπε να πληρώσει για τον θάνατο δύο ανθρώπων τους οποίους (πάντα σύμφωνα με την ετυμηγορία) δεν είχε σκοτώσει. Αλλά, είπαμε, αυτό το τελευταίο δύσκολα το πιστεύει ακόμη και σήμερα κανείς…
πηγή: menshouse.gr
