Μίρκα Παπακωνσταντίνου: «Σιχαίνομαι τους αυλικούς»!

Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου είναι πενήντα χρόνια στο θέατρο με αξιόλογη πορεία και σημαντικούς ενδιάμεσους σταθμούς. Παραμένει ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της ελληνικής TV και πάνω απ΄ όλα είναι ένας (πολύ) ακομπλεξάριστος άνθρωπος. Γι΄ αυτό και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να μιλήσει δημόσια για θέματα ηλικίας και… γυναικείας σπατάλης.

Στη συνέντευξή μας για το περιοδικό People η ίδια αποκαλύπτει:

«Δεν λέω την ηλικία μου. Όποιος έχει τέτοιες απορίες να ψάξει να τη βρει. Δεν την κρύβω, αλλά δεν θα τη βροντοφωνάξω κιόλας. Είναι γνωστά, πάντως, τα χρόνια μου. Με νοιάζει, δεν με νοιάζει, γεννήθηκα κάποια στιγμή κι εγώ. Τι να κάνουμε τώρα; Και στην τελική, τι 50, τι 60, τι 70» ενώ για το πού ξόδεψε τα χρήματα που έβγαλε από το θέατρο και κυρίως από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που κατά καιρούς παίζει στην τηλεόραση, απαντά:  «το πρώτο που κοιτώ στις δουλειές είναι να υπάρχει καλή συνεργασία. Τι να το κάνω να παίξω έναν υπέροχο ρόλο με κακές συνθήκες; Να το βάλω στο βιογραφικό μου; Και 2.000 ευρώ παραπάνω να σου δώσουν, στα φάρμακα θα τα χαλάσεις στο τέλος, για να ηρεμήσουν τα νεύρα σου. Βεβαίως, έχω ανάγκη τα χρήματα, μην κάνω την έξυπνη. Αλλά προτιμώ να πάρω λιγότερα και να νιώθω καλά, γιατί, στην τελική, ούτε παιδιά έχω, ούτε πισίνες έφτιαξα, ούτε ακριβά αυτοκίνητα αγόρασα. Εγώ τις μεγάλες σπατάλες στη ζωή μου τις έκανα σε σαχλαμάρες. Περάσαν χρήματα από τα χέρια μου, αλλά είχα φτωχούς φίλους και τα μοίραζα. Έκλεινα περισσότερο προς το τζιτζίκι παρά προς το μυρμήγκι, κατά τον Αίσωπο».

Τέλος σε ό,τι αφορά την καθημερινότητά της και τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα της, δηλώνει πως «είναι αμέτρητες οι καθημερινές υποχρεώσεις. Μακάρι να είχα δεκαπέντε γραμματείς να τα κάνουν αυτοί για μένα. Αλλά πού; Μόνο Φαρισαίους έχω. Όχι, εντάξει, αστειεύομαι. Έχω φροντίσει να υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι δοκιμασμένοι, άνθρωποι ζωής, που λέμε. Ποτέ δεν κατάλαβα τις “αυλές”, σιχαίνομαι τους αυλικούς. Γιατί δηλαδή ένας ηθοποιός να θέλει αυλικούς δίπλα του; Για να του λένε συνέχεια “Tι όμορφος που είσαι”; Λέμε τώρα!»….